De Citroen DS van Piers op de oprit in Den IlpToen Anton Maria ontmoette, stond ze onder toezicht van de kinderbescherming. Ze was in Amsterdam naar een internaat verwezen. De situatie thuis was niet goed. Ze was dus nog minderjarig, 19 jaar.
Toen Anton haar meenam in zijn auto, en deze langs de Amstel zette en zei "dit is ons huis" zei ze dus tegen hem dat dat niet kon. Ze moest ergens op een "echt" adres wonen, bij iemand die als een degelijk persoon bekend stond.
Ze zijn toen naar Jan Piers gegaan, die hen onderdak in zijn huis bood. Maria en Zus, de vrouw van Jan, werden goede vriendinnen. Anton kende Jan Piers omdat hij zijn werk zo bewonderde en ook kocht.
Het ging een tijdlang erg goed, maar Anton is niet makkelijk om om je heen te hebben. Boordevol leven, zoveel dat het een ander totaal overvleugelt. Toen Zus Jehova's getuige werd, werd ze ook beinvloed tegenover Anton in negatieve zin, en toen moesten Anton en Maria het huis verlaten.
Al het werk wat Anton op dat moment bezat, bleef achter. Het meeste had hij toch al aan Piers gegeven, omdat ze samen eigenlijk één groot gezin waren. Maar toen ze weggegaan waren, bleek dat ineens ook de scheiding tussen het bezit tastbaar werd. Ook beloftes werden niet nagekomen. Later heeft Anton nog tegen Piers gezegd dat hij toch wel een vergoeding wilde hebben voor al dat werk, en Piers heeft hem toen fl.200.000 aangeboden. Maar Anton vond dat beledigend, dus hij heeft het geweigerd.
Jan Piers is in het begin nog wel in Den Ilp als vriend gekomen. Ook later nog een enkele keer, maar toen was er al een grote afstand tussen beide mannen.
Plezier op de hooiberg, Jan Piers met Maria's moeder
En met Maria (halverwege de ladder) en haar nichtje
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het ook een hele interessante blog.
BeantwoordenVerwijderen